توی باشگاه آخرهای تمرینم در حالی که با شدت تمام ورزش می کردم , سرم رو بلند کردم و خودم رو از دور تو آینه دیدم , موهای کوتاهم به طرز قشنگی , فشن طور پریشان شده بود ... مثل مدل ها که پنکه ای طرفشون می گیرن تا موها از هم باز و افشان بشه.
موهام رو مرتب نکردم و حس خوبی هم داشتم از اون تصویر. نزدیک آینه که رفتم تمام اون تصویر فشن طور ناپدید و موهای وز کرده ام از عرق و ورزش بطرز زشت و هپلی وار تو ذوقم زد!
موهای نامرتبم من رو شبیه زن های "قرشمال محله" کرده بود که در کودکی تو کوچه ی مادربزرگم می دیدم و ازشون می ترسیدم.
بلافاصله موهام رو مرتب کردم و خنده ام گرفت به تصویری که از خودم مجسم کرده بودم !

نتيجه گيري اخلاقي: وقتی بدون عینک از فاصله ی دور به آینه نگاه می کنی هیچوقت به آن اعتماد نکن ؛)

پ.ن: قریشمال (قرشمال) محله , محله ای در بجنورد که خانواده های کولی و پر جمعیت در آنجا زندگی می کردن و اون قسمت از کوچه برای رفت و آمد ما بچه ها ممنوع بود.

 

همیشه فکر می کنم خونه ای که عطر غذا توش پیچیده باشه تو اون خونه, زندگی جریان داره.
شاید این حس مربوط به دوران نوجوانیم باشه چون همیشه عطر غذاهای مامان که خیلی هم خوشمزه بودن فضای خونه رو پر می کرد و تو آرشيو نوجواني ذهنم هنوز حس های خوبش مونده.
شاید هم کمی از این حس مربوط به وقتی باشه که بچه ها بودن و تو خونه عطر غذاهای درخواستی اونا می پیچید.
هر چی که هست هنوز هم عطر غذا رو بیشتر از خود غذا دوست دارم!
امشب عطر کوکوی اسفناج فضای خونه رو پر کرده و من دوست ندارم هود رو روشن کنم و این بو رو فراری بدم چون این بو من رو به سال هاي نوجوانیم می بره به اون زمانی که مامان با وسواس خاصی کوکو اسفناج درست می کرد و آیه طور با شکستن حتمن 6 تخم مرغ در مایه ی کوکو و ريختن آن در تابه ي مسي كه با روغن حيواني داغ شده بود و گذاشتنش روي فتيله اي تا با حرارت ملايم پخته بشه و عطرش سالها تو ذهن مون بمونه.
امشب تو خونه عطر زندگي پيچيده و من با اين عطر سير و مست شدم !